می دونی رفیق...
.
.
.
.
...

..
بعضی ها میان که فقط تنهایت رو پر کنن...
وقتی میرن قدر تنهایت رو بیشتر می دونی

 

این خانه ...
یک خوبی دارد !..
گوش صاحب خانه و همسایه هایش ..
سنگین است !..
گریه ی وقت و بی وقت مرا نمی شنوند !!

دلم اندازه حجم قفس تنگ است
سکوت از کوچه لبریز است
صدایم خیس و بارانی است
نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است

نمی آیى ببینی ...
که بارفتنت ..
باتمام زنانگیـــم ....
چه مردانه کنار آمدم .. !

وقتی که رفتی سرم را از ته تراشیدم ...
خاطره دستانت دیوانه ام میکرد..... !!

برایم مشخـــص کن ..
اینبــار کــدام سازت را کوک کــرده ایی تا برایم بزنـــی ؟؟
می خواهـــم رقصــم را با سازت ..
هماهنگ کنم ... !!

همه ی کارهایت را بخشیدم...
جز آن تردید آخر هنگام رفتنت ...
که هنوز مرا ...
به برگشتنت امیدوار نگه داشته.... !

درد دارد مــادَر بــزرگـ ٬
هــزار و یـک شـَب
بـَرایــم قـصــه بـخـوانــی :
« یـکــی بـود ٬ یـکـی نـبــود ... »